Dönüşme Kırıkları

 

Düşüp kırılıyor eylül aynada

yanık turuncusu güzün

herkes kendi bakışını yakalıyor

yağmur yeşili, soluk mercan, toz kahve

onun bir yüzü var mıydı?

 

Gittikçe çekiliyor güneş

günlerimizden  

rüzgârın sıklaşan ziyaretleri

telaşlandırıyor ağaçları 

sigaranın ucundaki kor, kırmızı

savrulan dumanlı düş sarhoşlukta ölüm

kül grisi bir kuş

veya sonsuza dönüş

 

Kaç yaz geçti bu yoldan saymayı bıraktım

ayaklarım ıslak çayırlarda

su sesi yumuşacık

bacaklarıma dolanan eteklerim

eve varış

 

Yazlar hep kısa sürdü bildim bileli

(now that it rains in Giverny)

eylülün de kolları kısalır bundan sonra

herkes kendi kırığına sarılır 

 

Elif Firuzi

 

*Şiir şimdi Bachibouzouck ve Şiir Postası'nda. İlk yayımlanışı ise Mayıs 2020'de Akatalpa'da.