her zaman böyle olmaz
nehir patladı
bırak aksın şehir;
tek kalmış ayakkabılar,
bacağı kırık sandalyeler, resim çerçeveleri,
eski gözlükler, askısı kopmuş sütyenler, yarım kalmış örgüler
kullanılmamış tiyatro biletleri
bir kitaba girecek ilk cümleler
yavaş yavaş akıyor önümüzden

her zaman böyle olmaz
şiir patladı,
bırak aksın şehir
bir geçmiş,
çocukluğumuzdan görkemli bir heves
kış gibi sessiz uğurlandı / Uğurlama

Samimiyet şairin kendi deneyimine, düşünsel sürecine denk düşecek şiiri yazması demek bence. Şiirinin arkasında durabilmesi demek. Bazen özentili, güzel söz söyleme hevesiyle veya can sıkıntısıyla yazıldığı belli olan şiirler okuyorum. Şiire soruyorum o zaman: Hani ya senin şairin nerde? İyi şiir şairinin parmak izi gibidir. Tanırsınız hemen. - See more at: http://www.edebiyathaber.net/didem-madakla-soylesi/#sthash.Ck51IW0j.dpuf

bu gölgeler yanlış yere uzayacak görürsün, gölgelerimiz.

'remember me but forget my fate'

Mr. Turner filminden bir şarkı. Mike Leigh Turner'ın tabloları gibi bir film yapmış, renkler sessiz şiir gibi akıyor, gerçekten keyifle izlenen bir film. büyük bir drama yok, 'punch line' yok, sessiz ama dolu dolu bir film. Bazı eleştirmenlerin filmi sıkıcı bulmuş olmaları ne yazık.

 Filmden yeni bir kelime de öğrendim; peruse / to peruse; dikkatle okumak, incelemek demekmiş.




Turner denizi anlamak için kendisini bir gemi direğine bağlatır ve fırtınada saatlerce orada kalır.

mevsimler tekinsiz. kaldı mı inanılır bir söz, şiir dediğin şey, ne kadar masum?

hiç kimse kargaları çekmiyor, instagrama
oysa ben de seviyorum bu kenti
dedi karga
gök kafesi savuşturdu arkasına
küstü gitti rüzgara / KARGA

O masa rahmetli Selim'in masası, o götüremez!, diyor siyahlar giymiş kadın.
adam mahcup
sanki kendisi sırtlamış masayı da
yangından mal kaçırıyor
kadın sertleniyor;
Kenan ödemiş,
kadın ondan istemiş üç aylık kira borcunu.
Emine anlattı.
kimsesiz Semiha'nın çenesini o bağlamış.
o kadar ağlamışki cenazede
herkes ona gelip baş sağlığı dilemiş
cenaze sahibi sanmışlar garibi.
evleri giriş katında mıymış ne, su basıyormuş sık sık
çürür orda o masa, kemikleri sızlar Selim'in /Bir ölümün ardından-Metroda şiir.