Okumaya Varış Serüvenleri: Sait Maden  / Elif Firuzi 

                            (metin için linki tıklamanız yeterlidir)

büyüme yazı / Akatalpa Mayıs 2022

büyüme yazı

yamaçlardan aşağı yaz bulutları uçar  

uçsuzluğuyla mahcup kılar beni gökkubbe

ben, memeleri yeni kabaran bir çocuk

nereden gelir bulur beni rindlerin kederi

 

henüz ağarmamış sabahlarda

ellerimin sevinciyle dönerim, bir kap köpüklü sütle

rüzgâr yolumu keser, eteğimi şişirir, içimde bir yere seslenir

rüzgârın yüzüme bıraktığı nemi severim ve kazların birden havalanmasını

sislerin içinden uzun vadilere

 

yamaçlardan aşağı, ayaklarım pancar otlarını ezer   

toprak kenara çekilir, ufak taşlar yuvarlanır

gök bizi izler

 

ben bu mavi göğün altında

ne suyum

ne dağ

ne ağaç

yamaçlardan aşağı bir gölge, bir kalp

 

gölgem uzar, vadiyi geçer, dağa yayılır

kendimin ehli değilim, çocuğum, kalbim nemlenir.  

 

Elif Firuzi

 

MARIUPOL

Tebrik ediyoruz seni Rusya
Bir kasabayı dümdüz ettin
Layık olduğun şakşaklar eşliğinde
Alaşağı et evleri de.

Bütün bunlar tamamladığında
Böyle vesikalı bir hak edişi
Yazık olmaz mı, taçlandırmazsan
Dümdüz ederek bir şehri?

Yeniden başlat taş devrini
Ve zahmete sokma kendini hiç
Moloz yığınlarının altındaki
Ölüleri gömmek için.

Senin o kudretli kalbin
Boğuk bir davul gibi çarpsın
Bütün şairlerin öldü
Şimdi iş başında kasapların.

George Szirtes

Çeviri: Elif Firuzi

https://parsomenfanzin.com/2022/04/10/mariupol-george-szirtes/

 

Eliz Mart Sayısı 2022

 

Halep’ten Terk

*

kadınlar geldiler, küme küme geldiler

koyu gölgeleriyle geldiler

uzun pardösüleriyle turuncu sandalyelere    

geçerken uğramış gibi yerleştiler

 

kuşku ve merakla baktılar   

kuşku ve merakla konuştular

kuşku ve merakla sustular

 

beni en iyi anlatan sözcük yok, dedi biri

renkler kurudu ve soğuk   

adımı annem istemiş, anlamı dağ; Nihâd

Halep’i terk edeli çok oldu

üstümden damlayan bu şey.. ağdasız keder

 

müzik başladığında kalktılar     

kuşku ve merakla kalktılar

yaylı zıpzıplar gibi sallandılar bir süre  

birbirlerine hayretle baktılar

kadınlar kahkahalara boğuldular.

 

Elif Firuzi

Çocukluğumun Ağaçları -Edith Södergran  /Dönüşüm Dergi Onuncu Sayı, Mart  2022

ÇOCUKLUĞUMUN AĞAÇLARI

Çocukluğumun ağaçları çimenlerde uzun boylarıyla

suçlayıcı sütunlar gibi dizilmişler

kafalarını sallıyorlar: Nasıl biri oldun sen böyle?

Değersiz biri gibi geçiyorsun yanımızdan!

Sen çocuktun, her şeyi bilmeliydin,

niçin bir hastalığın kapanına yakalandın?

Bir insanoğluna dönüştün, şaşılası ve nefret dolu.

Çocuk olduğun zamanlarda bizimle uzun sohbetler ederdin,

bilge bir bakışın vardı.

Şimdi sana hayatının sırrını açıklamak istiyoruz:   

Bütün sırların anahtarı ahududu bayırındaki otlardadır!

Uykucu, seni sarsmak istedik,

uyandırmak istedik seni, ölü olandan ve uykundan.        

 

Edith Södergran

Çeviri: Elif Firuzi

 https://parsomenfanzin.com/2022/03/12/buyuk-kis-elif-firuzi/

BÜYÜK KIŞ

sabahları yağmur
tek tük sözcüklerle yağıyor
kiremitlere ve yapraklara tıpır tıpır
yağmurun hallerini düşünüyoruz pencerede
bir sessizlik oturuyor aramıza, bir bulut yönünü şaşırıyor ilk kez
kararmış baklalarıyla komşu bahçede akasya
cimri bir ev sahibini hatırlatıyor durduk yere
bir kuş geçse diyorum içimden,
sevimli bir telaş başlatsa
neşeli bir güne dönsek,
çilek tarlalarına daldığımız güneşli geniş bir yaz gününe
uzak ülkelerin özgürlüğüne,
yol sevinci ve arkadaşlığın içimizde fişeklediği sıcaklığa
kış geçiyor diyorsun birden,
denizi sürükleyen bir tanker gibi geçiyor kış
uzun bir cümleyle konuşuyorsun
yağmur sulusepkene çeviriyor, tentelerimizi uçuruyor poyraz şimdi.

            

            boşluğa doğru geri bildirim     

 

            aliden aliye çoğalıyor aliler alilerden

            alınları önceden gür yüzleri değirmi talihleri muskalı alilerin

            aliye don aliye kuşak aliye eliften mintan

            eline tutuşturuluyor aliye bayramlıklar

            bizim alilere de bir diyeceğimiz yok esastan        

            aliler alileri beşiz doğurmasın

  

            bizim dilimiz biraz ayarsız ağzımız gıcırtılı benzimiz bulanık

            dizelerimiz eğri büğrü dizimizde den den dizdiğimizden   

            bizim ellerimiz //de// topraktan ama eteklerimiz var, evaze  

            biz hep biraz netameliyiz nedense bir tekinsizlik hırkası üstümüzdeki  

            ezanla kalkıp her sabah boşuyoruz gelen-ekleri

            kaatlarımız mühürsüz böylece vekalet basmıyor noterler

            kafalarıyla olmazlıyorlar uzaktan kalkmadan minderleri kaymadan      

            çekip çıkıyoruz oraları odakları gözlerimiz full/ bright/ arıza ışıkları

                           (kendi suyunun sesine dön, dön içinin sükûnetli gölüne)

            şiirimiz besmelesizdir, kenara ayrılsın, üzülmesin er//k

            sayın jüri.

 

           Elif Firuzi